Yola koyulup ötelerden
Güneþin doðduðu yerden geliyorum;
Doruðundan Everest’in,
Himalaya’lardan, Alp’lere yolum...
Kýz kýzan, ey oðul, ey uþak
Kulak ver sesime, iyi dinle
Otuz, Kýrk,
Elli Altmýþ Milyon yýl evvel
Sancýlar içinde
Bir sönüp, bir yanarak
Kývrým kývrým kývranarak
Tetis Okyanusu’ndan doðdum...
Ben karlý yüksek daðlarýn
Uçsuz bucaksýz
Bereketli engin ovalarýn
Daðlarýn kýzý Kybele,
Ana Tanrýça; Ana-dolu’yum;
Üç yaným su
Her yaným tarih kokar
Üç anakaranýn arasýna
Gövdemle köprüler kurdum...
Topraðýmda tohum
Kabuðunda
Koþa badem uykum,
Sevdayla dolu düþlerim...
Asmalarda üzüm
Ay’a çýkar yüzüm
Güneþin tekerinde
Elma, ayva, nar
Dað çiçeklerinde
Çileklerin alýna
Sarýsýna, pembesine
Yaban güllerinin
Yüzüne karýþýr
Gecem gündüzüm...
Uygarlýklara açýlan
Kavimler Kapýsý’yým
Hitit, Babil, Urartu
Akad, Elâm, Sümer,
Nemrut’lar
Firavunlar, Neron’lar
Ne Büyük
Ýskender’ler tanýdým,
Þahlar sultanlar
Ýzzeti Ali, âli cenabý
Arif olan anlar
Tarife gerek yok
Hepsi tepsi kebabý(!)
Karain Maðarasý’nda
Homosapience ile
Dört kitabýn dördünü
Musa, Ýsa, Muhammet
Bütün peygamberleri
Nuh deyip
Peygamber demiyenleri
Birlikte baðrýmda
Derin tarihe gömdüm!
Kimi karadan kimi sudan
Ýmparatorlar, krallar
Hükümdarlar geçiyor
En güçlü ordularýyla
Peþpeþe, ard arda
Yan yana durmadan
Sýradaðlar gibi
Doðudan batýya
Batýdan doðuya
Daðbaþlarý ovalar
Þatolar, kaleler, kentler
Evler köyler, insanlar
Yakýlýyor duman duman...
Tarihin dibi yanýk
Taþlar kayalar yazýlý
Yarý uyur yarý uyanýk...
Ay doðar med, batar cezir
Gün doðar cemre
Ruh gibi yetiþir Hýzýr
Hava, su, toprak
Uymayan hiç yok
Yavaþ yavaþ
Uyananlar pek çok
Güneþten gelen em’re;
Erir baþýmda karým
Daðlarýmdan ovalarýma
Dal dal filizlerime
Endemik çiçekler takarým!
Aydýnlýk ve Iþýk Ülkesi’yim
Sularýn çaðlayan þelalesi
Sönmez ateþin
Parlayan meþalesi
Binlerce yýldýr yandým,
Daha yanarým
Topraðýn kokusunda,
Suyun sesindeyim
Ne kanallar açtým arýk arýk
Ak suyum ak;
Tüm dünyaya karýþ
Benimle beslendi uygarlýk...
Döndükçe Anadolu güneþi
Bað bahçe
Bolluk bereket, her yan
Güllük gülistanlýk
’Yurtta barýþ, dünyada barýþ’
Yaþasýn uygarýk ateþi
Yaþasýn büyük insanlýk!
-II-
Ey benim güzel yurdum
Sevgilim, anatanrýçam
Aþk ve ýþýk ülkem,
Aydýnlýðým,
Sen benim açlýðým tokluðum
Varlýðým yokluðum
Susuzluðum
Uykusuzluðumsun...
Topraðýn kokusunda
Suyun sesinde
Yüreðimi sana verdim
Ne kadar yazsam
O kadar güzüm,
Ne kadar kýþsam
O bahar bakýþ;
Yaz yaz bitmez derdim...
Yine med yine cezir
Gelgitlerinin içindeyim
Nefes alýp
Göðsün gibi kabaran
Ortanca çiçekleri
Seninle karþýmda duran...
Boþuna demedim
Ay Güzelim Sevda Selim
Ben seni ülkem gibi sevdim
Üç yaným su,
Tuzlu sular içinde
Bir yarýmada
Bir yarým adam gibiyim...
Baþýmda ay;
Sen varsýn gecede
Uçuyor bir beyaz güvercin
Ýki gözüm buðul buðul aþk
Iki kanat aþk
Sen varsýn göz penceremde...
Zaman büker belimi
Uzatamam elimi
Güneþ vurur, kar erir
Çýð düþer
Kar altýnda
Uçurumlardan
Bi çýðlýk yankýlanýr
Bir karaca düþer
Dizlerimin önüne
Bir ozan
Mavzer gibi
Alýr sazýný eline
Sýrtýný daðlara verir
Çalar söyler türkülerimi...
Þaban AKTAÞ
30.04.2017 14.17
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ
ÞÝÝR ÇÝÇEÐÝM
Çiçeðe dururmuþ ölmeden çiçek
Ben de þiir açtým bak çiçek çiçek
Zaten ömrü senin için yaþadým
Ömrüm þiirlerce akýp gidecek
Sen en sýcak aþkým, ayla güneþim
Yüzüne pervane olmaktýr iþim
Gözlerinden aldým gönül ateþim
Bakýþýn kâlbimi yakýp gidecek
O en parlak ýþýk, yüzünün nuru
Seni aþkla sevmek hüznün gururu
Gönül aydýnlýðý berrak dupduru
Sevdam nehirlerce akýp gidecek
Gül gonca dudaðýn aþkýn sihiri
Saçlarýnda tel tel taþkýn nehiri
Nehir boylarýnca zakkum zehiri
Sana pembe güller takýp gidecek
Aþk ile tükendi bütün korkular
Çoþtu telde dilde þarký türküler
Aktý gitti þiir þiir güfteler
Aktaþ sana türkü yakýp gidecek
Þaban Aktaþ
30.04.2017
ÇOCUKLUÐUN BÝTTÝ ÇOKTAN
Çocukluðun bitti çoktan, þimdi yetiþkin aklýn var
Aþýðýn oldum hiç yoktan, gözüm yolda; meraklýn var!
Tomurcuktun gonca oldun, dört yapraklý yonca oldun
Yüreðimde kanca oldun; itiraz yok, her hakkýn var!
Gün dolandý aya vardýn; ay dolandý yýlý sardýn
Gözümde çaðlar akardýn, þiirlerime katkýn var!
Hasret beni ozan etti, kâlbi kaynar kazan etti;
Tele ayar düzen etti, türkü dillerde hakkýn var!
Þaban AKTAÞ
29.04.2017
TÝN VE TEN SICAKLIÐI
Ruhumdaki sýcaklýk, sen yok isen kaybolur
Nur yüzünde berraklýk, gökte dolunay olur
Bulut düþer ardýna, ben düþerim derdine
Yaðar gönül yurduna, dere tepe çay olur
Hele bu iþ ne dümen, her yanda yeþil çimen
Aþkýný kâlbe gömen, delifiþek tay olur
Ah benim körpe gülüm, daðlarý tepe gülüm
Seni kim öpe gülüm, aklým çýkar zây’olur
Çöz küpeyi kulaktan, gel öpeyim dudaktan
Gamzeli gül yanaktan, hem güneþ hem ay olur
Gözden atýlan oklar, gelir baðrýmý yoklar
Vurulup piþen kâlpler, dilim dilim pay olur
Þaban Aktaþ
29.04.2017 - 12.28
AÞKIN KABAHATÝ
Seni niceleðinle niteleyen
Yakýnlaþtýran, iteleyen
Kendileþtiren
Yahut öteleyen benim
Yerli yersiz, hakkýndaki
Tek benim düþüncelerim...
Aþýk Veysel’in dediði
Tümüyle doðru belki de
Hani diyor ya türküsünde
- Güzelliðin On par/a etmez
Þu bendeki aþk olmasa!...
Yoksa neden bitmesin
Senin ile derdim,
Sen baþka bir kenttesin
Ben baþka kentteyim;
Yürek kömür sobasý deðil ki
Avuç avuç
Kömür atýp da gidesin;
Oysa yanardað gibi
Yanýp tutuþan bendim?!
Kan/kýz/ýl sular
Kaynadý fokur fokur,
Taþtý gözlerimden
Her akþamüstü,
Batan gün denize deðil,
Ýçime düþtü;
Dalgalarýn önünde yüreðim
Bir deniz kýrlangýcý
Kuþtu küçücük...
Ne zaman daðlara çýksam
Dereboylarýndan geçsem
Yabangüllerine,
Ahlat çiçeklerine
Mersinlere
Çiðdemlere, sümbüllere
Nergislere bakarým
Bir de zakkumlara
Dere boylarýndan geçer
Sahile inerim gülpembe,
Adýný yazarým kumlara;
Ay Güzeli Sevda Sevda Seli
Köpük köpük sular yýkar geçer
Ne senden iz kalýr
Ne benden/iz
Aþkýn ile coþup,
Hasre/tinle kabaran
Yüreðim dalga dalga a(þ)kdeniz...
Yok güzelim
Kabahat senin deðil
Tümüyle benim
Seni yakýnlaþtýrýp öteleyen
N/iteleyen yalnýzca yüreðim...
***
-II-
AÞKA OD’UN ATIP DURMA!
Þu bulutu bana sorma
Yaðmur olup yaðýp durma
Aþk içimde derya deniz
Dalga dalga çarpýp vurma
Ölürüm o bakýþýna
Sular gibi akýþýna
Her akþam gün batýþýna
Suya güller atýp durma!
Seviyorsam seni niçin
Benim içim senin için
Tüm þarkýlar senin için
Öyle içten bakýp vurma!
Yaþsa aþkýn tek çözümü
Al sen ye bu ak üzümü
Býrak þu iki gözümü
Damla damla akýp durma!
Biriciðim, aþkým benim
Aþk yüzünden þaþkýn benim
Daha demin taþtý demin
Kaynayýp da taþýp durma!
Ruhun astral seyahati
Aþksa kimin kabahati
Kâlbe kurduðun saati
Ýkide bir açýp kurma!
Bu kâlp seni taþýyamaz
Sensiz kalýp üþüyemez
Sonunu hiç düþünemez
Ateþine þaþýp durma!
Yok mu senin baþka iþin
Kireç mi yakar ateþin
Aktaþ’ý da biraz düþün
Aþka od’un atýp durma!
Þaban Aktaþ
28/29.04.2017
MANÝDAR DÖRTLÜKLER
Yaramaz yaramazken
Çalarak oy düzerken
At bindi gitti adam
Ana avrat söverken!
Sindirene afiyet
Sindirmemek marifet
Gel sen þimdi millete
Adamlýðý tarif et!
Þaban AKTAÞ
30.04.2017
ORTADAN KALKAN
Yarayaný yaramayan
Yaramayaný yarayan
Sayan yaramaz adam
Yardý gitti ortadan
Yargýnýn baðýmsýzlýðýný
Hukukun üstünlüðünü
Ortadan kaldýrarak!
Bu iþte böyle cins bir dal...
Dur, ileri gitme, orada kal!
Seyrediyor cümle alem
Ýçi dýþý kan aðlayarak;
Aç kurt gibi saldýrýyor
Yine savaþ, yine tamtam
Devirdiði yalnýz çamlar deðil
Asýrlýk çýnarlar, katran, sedir
Canlar da devriliyor bir bir,
Yaramazýn görevi yeniyi yýkýp
Yerine eskiyi dikmek,
Fýrsat bulursa ortadan kaldýrýp
Halledecek herkesi tek tek!
Daha dur bakalým
Deve kýçý yalayanlara
Þeyinin suyunu da içirecek,
Yaramaz yaramaz derken
Usul usul çaktýrmadan
Birer birer yardý
Vardý gitti tek baþýna adam!
Sindirene afiyet,
Sindirmemek marifet!
Gel sen þimdi bu ülkede
Adamlýðý bi tarif et!
Þaban Aktaþ
30.04.2017 - 17.29
Yobazlýk cehaletten beslenir!
Þ.A