YEL DEĞİRMENLERİ

YEL DEÐÝRMENLERÝ


Yel deðirmenlerinin duruþu gibiydi hayat,
Maðrur gururlu
Dimdik duruyordu.
Rüzgarýn þiddetine göre dönse de...



Ýnsanlarýn bakýþ açýlarý gibiydi,
Yükseklerdeydi baþlarý eðilmiyordu.
Kimi dümdüz bakýyordu hayata
Yalýn tertemiz,
Kimi dönmüþtü arkasýný hayata...



Kýrgýnlýklarý vardý,
Kýrýlmýþlýklarý.
Çok istese de dönemiyordu yüzünü
Kimi yan bakýyordu...



Acabalýklarý mý vardý belkide,
Yoksa güvenemiyormuydu.
Yaratýlmýþlýklar çok mu üzmüþtü ne
Rüzgarýn yönüne göre dönüyordu...



Þiddetine göre hýzýna göre
Ýnsanlar gibiydi yel deðirmenleri,
Kendini rüzgarýn akýþýna býrakmýþtý,
Dönüyordu durmaksýzýn dönüyordu...



Konya da bir Semazen gibi,
Eteklerini savuruyordu hayata,
Tek ayak serzeniþleri vardý,
Dünya gibi dönüþleri vardý...



Çok yaralar alsa da zamanda
Çok darbeler atlatsada
Sabýrla durmaksýzýn dönüyordu,
Ülkem gibiydi balkide...



Bilinçsiz ruh gibi hayatlar yaþasa da insanlar,
Rüzgarýn akýþýna býrakmýþtý kendini
Rüzgara mý emanet etmiþti gidiþleri
Yoksa zamanýný mý bekliyordu dur demenin...


Demet Akyürek.
Sosyal Medyada Paylaşın: