yalnýzdýr insan gülerken yalnýz aðlarken yalnýz düþünürken yalnýz
uzaklardan çok uzaklardan el salladýk dosta yýllar öncesinden yalnýz kaldýk yapayalnýz kalabalýklar arasýnda sen sadece sen gülmelisin çocuk binlerce yýldýz sana arkadaþ sen güldükçe o dost uzaklarda þimdi aðlayacak
ben ayrý dünyalarda ben olmayan ben yolculuklar içinde mekansýz ve zamansýz giden var bu yerlerden bilinmeyenlere apansýz
giderken ben sen gülümse çocuk gözlerindeki o renkler ki senin istersen gökyüzüne bir renk ver istersen yeryüzüne bugün yumak yumak ellerine yalnýzlýklar düþtüðü gün Sosyal Medyada Paylaşın:
melek pehlivan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.