Sincap gibiyim; kuytulara saklanmýþ bedenimi Saf kalbim belli ediyor... Ýstemesemde akmasýný gözyaþýmýn Ahenkli çýðlýklarým beni çok utandýrýyor...
Tam kendime yer buldum sanýyorum Kalp atýþlarým uyandýrýyor içimdeki koca devi Koyu kahve saçlarýmý topraklarda arýyorum Yakýyor iliklerimden delip geçerek koca ormaný yüreðimin alevi...
Aya kýzgýným, mehtabý düþürdü yine gözlerime Çam kokusu sinmiþ üzerimdeki yýrtýk elbiseme Saatlerim geri akýyor, maksat günden kaçýyorum Baþ baþa býrakýn beni, bir bana bir de kendime...
Düðünüm bahar, ölümüm sonbahar Kelebek misali yaþasam Ömrümü tek bir güne sýðdýrsam Kalbim toprakta, çýðlýklarým mehtapta...
MERVE GÜREK Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.