BİZİM ELLER
Eskilerden neler var ki,bir çarþý pazar.
Kalmamýþ dostluklar,gitmiþler azar azar
Üzülsen de boþuna,kahrolsan ne yazar.
Bizim ellerde ben yabancý mý olmuþum….
Babamýn evine vardým,misafir geldim,
Bir türlü doðrulup karným aç diyemedim.
Ýkram vardý ama, çay da isteyemedim.
Anamýn evinde niyeyse el olmuþum…
Çocukluðum geçti,bu tarlada baðlarda
En uzaklara giderdik karþý daðlarda
Zaman geçerdi anlamazdýk o çaðlarda
Bizim topraklarda ben virane olmuþum…
Gençlere baktým bir türlü tanýyamadým.
Ýhtiyarlar bana baktý çýkaramadým.
Ne olmuþtu insanlara anlayamadým,
Gurbet yad ellerde ben ki ýrak olmuþum…
Oynadýðým sokaklar hep kaldýrým olmuþ,
Yenilik var belki ama her yer taþ dolmuþ,
O eski evler yýpranmýþ boyasý solmuþ.
Çocuk oldum mahallede mazi olmuþum…
Ev çoktu belki ama evsiz barksýz kaldýk
Akraba kapýsý kapalý öyle sandýk
Nerede o dostluklar hani biz gardaþdýk.
Özlem duyduklarým da ben vefa olmuþum..
Sadýk KARADEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadık KARADEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.