Ayak bastigim günden beri Bana erisemedigim Basamaklarin dizildigi,
Ve kocaman kulelerden yapilmis Maliyeti yüksek bir cazibe merkezi
Hepimiz onun pesinden Kosup duran Ölümlü neferleriz...
Topragina ekilmek icin Siraya giren yigidi, zengini Ve fakiri farketmiyor,
Zamanin muslugundan Akip gidiyor herkes Hic ummadigi anda Ve hissedebildigince,
Yani Tanri bir mektup yollar Can evinin kapisini calip, Nefesine bir dügüm atilir Soluklanirsin o an korkuyla
Kocaman bir büyü Kendini kara kabuslarin Ortasina gömer ve sen Bakislarindan bir veda koparirsin Tanri razi olmussa eger.
Butun sevinclerin Ugruna döktugun gozyaslarin Uykusuz kaldigin geceler Ve bagrina tas bastigin Tüm zamanlarina Artik kar yagmaya baslamistir.
Razi oldugun rezilliklerin Kosarak gittigin Mutlu dakikalar hakkini alamadan Bir baska dünyanin Hesabina yatmistir sen uykusuna Dalarken bu derinligin.
Yasamak talihli oldugun Güzel zamanlarin hediyesi Ve ucuza tükettigin Kiralik küçük bir oda Kimi zaman kendini Sahip sandigin muhterem.
Anlatabildim mi yasamak Aslinda ölümün doruguna Tirmanmak icin Uzanmaya calisip cabaladigimiz Koca bir yalnizlikmis Kimseyi ve kimseleri Alip götüremedigimiz...
Nevzat TASKIRAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ağlayan nisan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.