biraz önce bir "seni özledim" deyiþin vardý ki; deðerdi ömre hâlâ dönüp bakmadýn ceylan gözlüne.." "-nasýl anlatayým; … þu! aðacýn altýndaki kýz yýllardýr görmediðim sevgilim, caným" .. hiç evlenmemiþ daha dün öðrendim.. ? "-yanýnda gördüðüm? beni avutmak için getirdiði dayýsýnýn oðlu" imiþ! sandým ki sevgilisi, niþanlýsý, eþi.. hayata küstüm onlu dualar ettim fallar tuttum yýllardýr.. seviyor” çýktýkça; sevindim! baþka þey çýktýkça bir daha çektim sonra? bir daha çektim !!!
yýllardýr; arayamadým onu ama hep yandý içim.. bildim ki yýllardýr Afitabým mutlu benim küçük sevgilim "nasýldýr" .. "-Mutlu!?"
gözlerim ýhlamur aðacýnýn altýndakilerde dizlerim zangýr zangýr titremekte “-Mutlu! Mutluummm tutkum..” “!” “-se.. se.. sen.. sen miydin, sen burada mýydýn Ankarada orada o ýhlamur aðacýnýn altýnda” o yana bakýp gülümsüyor “yeðenim; Sezin, ablamýn kýzý. gelinimm” “- o! o kadar oldu mu” “- büyüdü.. ondokuz oldu” .. “- nasýl tanýdýn” “- ben herkesi sen! Afitap bilirim seçemesem de; yürüyüþü tebessümü sesi gülüþü kahkahasý endamý neþesi”
“-bilir Ihlamur aðacýný benim gibi seviyor üstelik kavuþtular.. inþallah mutlu olurlar” “-inþaallah” “-evet senin gibi mesafeli .. biz hâlâ el ele tutuþmadýk deðil mi? Sezin gibi”
“-baþka þeyler olsaydý böyle sevmezdim belki alýþmadýðým bilmediðim için ihtiyaç da duymuyorum þimdi” .. bir haftada neler oldu biliyor musun; kader iþte dur ondan önce; Sezin’imin yanýndaki kim sence? Sezin yeðenim deðil.. gelinim.. asýl kim sence “damadým”? damadým deðil? Muratým.. …. Muratçýk.. Murat Mutlu birtaneciðinin, annesinin güzeller güzeli oðlu.. ömrümün doktoru.. … balayýnda “illa sen de gel” diye tutturdu.. kýramadým.. yolda araba bozulmuþ.. durdu Antalya’da Gül Pansiyon!!? inanamadým; servisten indim gittim baktým; kimseyi göremedim valizimi alýp yerleþtim gençlere “selam” söyledim bir hafta hastaneye gidip geldim.. bir þey vardý çözemedim..
dün ablama sormuþsun.. kim ki dedim! bu gün çocuklarla olayým dedim, kendime mükafat verdim.. ben her mevsim; ilk fýrsatta gelir bu ýhlamurun altýna seninle; çiçek açmasýný beklerim.. her fýrsatta, hemen her gün.. her hafta, her ay, her mevsim.. her sene.. senelerce.. ömrümce ümidimi kesmedim senden hiç þikayet etmeden !.........; seni anlatýrým yüreðime seni beklerim hasretle.. sana kavuþurum seni bulurum.. seninle konuþurum
ömür yetmiyor insana.. baþ etsin felekle anlamý kalmýyor hasretin.. “hasret” diye kasdetdiklerinin kim bilir tarifi nedir “mutluluðun” inanýyorum ki… ben mutluyum.. çok mutlu deðil belki.. en mutluyum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.