Ben bebeðim Ellerim küçücük Hala aðzým süt kokuyor On yýl önceki anamýn sütü Yaþýtlarým okumaktalar, Bense yamaçtayým, Uzaktan bakarým okul bahçesine, Hala uçaklardan korkmaktalar, Saklanmaktalar…
Ben artýk aldýrýþ bile etmiyorum gürültülere, Ve hatta yangýnlar da etkilemiyor beni, Çünkü ben bebeðim hala…
Yaþýtlarým on yaþýnda . Komþu kýzý birinci olmuþ, Okulundaki þiir yarýþmasýnda. Ben okul görmedim ama, Annemin gözleri dolmuþ, o þiir okuduðunda…
Ben bebeðim, Ellerim küçücük, Aðzým süt kokuyor hala. Bakmayýn bir kolumun kopukluðuna, Ben topraktayým, O patlamadan bu yana…
Ben; Özgürlük tohumuyum toprakta, Çimlenmek için çýrpýnan. Bir fýrsatýný bulursam, Yeþereceðim yeniden dünyaya, Ve hayat vereceðim, Hiç solmasýný istemediðim barýþ aðacýna…
Toprak ve Kar’ dan- C. Eroðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemal eroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.