Ben ebe,hep kör ebe Ne geçtiðim yollarý görüyorum Ne ufkum maviye gebe Bir iþgal zamaný gecenin içinde Küf kokusu karýþýyor külden uykularýma Vasat uykular demliyor Ýçimdeki cüzzamlý cüce Kaçak tatlardan uzak. Ruhumu düþ artýðý bir kadýna baðýþladým Ahir zaman neyime.
Yönüm kayýp Saðým solum sobe Ah benim körlüðüm Yine tutsak bir Ay’ý ebele Bir iþgal zamaný gece Kelimelerin beli kýrýk Batýyor dilime Kendimi ihbar ettim geceye Teslim oldum renklerin en körüne.
Küfürlerden arta kalan sözcüklerle, Aslýnda hepimiz iliklerimize kadar(çok) yalnýzýz.
Necla BEKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Bektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.