Kendime bir yol bu ; ve sadece ölülerin gördüðü çok eski bir yalnýzlýðýn kendini ihbarý gibi biliyorum kendimi, ve o yüzden ölüyorum sen intihar zannediyorsun
senin þans dediðin bir oyunun son taþ’ýyým belkide her gece ve her gündüz boþ duvarlarýn ardýnda yine son, yine karanlýk, yine ; ve binlerce dua kendi düþüncelerimde buz mavisi bir sessizlik
belki de hep yaptýðým bir saçmalýk belkide yaptýðým delilik belki saçlarýný öpmek gibi bir hasret bu belki yalnýz ölür insan belki sessizlik ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
bymuzo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.