Eyletme beni hayat!

Eyletme beni hayat!
Kolay gelmedim bu zamana.
Ýstediðim gibiyim sadece ,
müsvedde olmamak adýna...

Ezberleme beni hayat!
Arasýra kýþ olurum yazlarda,
Eþsiz kabul buyur benide,
Yaradan’a hürmeten insanlýðýmý hatýrla...

Býrak/ma beni hayat!
Þefkat dilerim anne kucaðýnda,
Üþengeç çocuk olurum öylece,
Bahþet bana bu sefer güzelden haddimce

Sorma beni hayat!
Saklanmak istemiþimdir duvar arkalarýna
Dizlerime sarýlmaktýr amacým belkide
Bu sefer sobeleme sýrasýný ver bana

Fýsýldama bana hayat!
Sessizliði gürültülü duyalý çok oldu,
Yüreðim de duyuyor bencilce
Ne beni dinliyor, ne kendini
Duymazdan geliyor deli’ce

Dokunma soluma hayat!
Kafesin ardýnda müebbet yatýyor
Kimsesi gelmeden biçare,
ölümüne yaþýyor
Firar etmiþ düþler, muhakemesiz bekliyor

Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın: