baþlamayan bir þeyin bitmiþlik sendromunu yaþýyorum sol yaným uyuþmuþ gülüþüm bile acý veriyor içime kimse çözemiyor sessizliðimi kimse bilmiyor sensizliðimi ben seni çok sevdim be sevgili AÞK.... dünyanýn en büyük acýsý olabilir miydi gerçekten gönül yorgunluðundan ölebilir miydi insan hazin sonlar hep hüzünlü yüzlere mi tuksaktýr yoksa insan içinde kaybolduðu gözlere mi tutsak sen gittin... aþktý senden kalan kalbime yalnýzlýðýmý alýp topraða gömdüm seninle üstüne sevgimi okudum sevgili aklýmdan çýkarmaya çalýþtým da seni kalbim hiç de unutacak gibi deðil ismini duymak bile yetiyor bazen hayat bir senden ibaret bir sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
MİNE ZEYREK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.