AÞKA HELALLÝK
Yola çýktý gönlüm bir zamanlar
Ayaklarý yere basmýyorken
Kaldýrýmlarýný arþýnlýyordu þehrin
Tarumardý kalbindeki tüm atýþlar
Bir o yana bir bu yana yýkýlýp durdu
Çeþmenin baþýndaki bankta
Dokuyordu gözlerinden caddeyi
Karþý sokak lambasýnda is kokuyordu
His his inceliyor, inceleniyordu
Karþýki ekmek fýrýný el ediyor gönlüme
Belli ki yakacak içimi sýcak sýcak
Öyle mavi gökyüzüne uyanýyor sabah
Güneþ sýrtlamýþ her þeyi açýk açýk
Bugün gün bize, bugün ses sese varacak
Bir deniz kenarý, bir gök, birde baðlayacak köprü
Dertlerimizi el ele, gönül gönülle suya verecek
Sonra bir ferahlýk basacak yollarý
Kavruk çöller suya doyacak
Bir dað baþý, bir nehir kýyýsý, birde göl
Nere deðse bulut, nere deðse güneþ
Sevse bir bütün, sevmese gül
Ses veriyordu uzaktan gözleri içe, gözleri nemli
Uzaktan uzaða el sallýyor boþ veriyordu
Sýðmýyor içim içime, sýðmýyor dolduruyor boþluðu
Kýrýktý gölge, baþý bir yerde, gönlü baþka yerde
Bu bir oyunsa oyun içindeki son perde
Selamlýyor oyuncu oyundaki seni
Helalleþiyordu dönüyordu güle güle
Bu yer baþka, bu yerde deminde aþka
Sonra esiyor bir rüzgar eski yosunlarý yalayarak
Kopuyor duvarýna dizdiðim taþlar
Rýhtýmýna yanaþýyordu yüklü yüklü gemiler
Zaman alýp götürüyor ta eskilere
Kýrpa kýrpa ilerleyip gözlerini selamlayarak
hoþça kal gözleri demli, gözleri senli benli
hoþça kal sözleri hemli, sözleri denli denli
hoþça kal uzun yolun yolcusu, yorguncusu
hoþça kal bizim köyün aþk masalcýsý
hoþça kal gönül vurguncusu, sevda kurgucusu
hoþça kal gönlüne hoþça kal
04-04-2017 Hayrettin Þahin