MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KUTLU DOĞUM
cosari

KUTLU DOĞUM


Gülün kokusuna can yaklaþtýkça;
Gönüllerde umut, gün sönmez oldu.
Gülün kokusundan uzaklaþtýkça;
Bülbül kendisine güvenmez oldu.

Ýnsan boðazýnda varken kýrk boðum,
Ýnançsýz olmuyor nefiste doyum.
Mekke’de olunca en kutlu doðum
Ýnançlar, ateþler de yanmaz oldu.

Ýzle karýncayý, bak výzýr výzýr,
Ýnsan emeðiyle bulmalý huzur,
Ancak çalýþtýkça veriyor Hýzýr,
Ýnsanlar nefsini de yenmez oldu.

Doðanýn dengesi dengesizleþti;
Dostlar, dostlarýyla ilgisizleþti;
Aþka âþýk yürek sevgisizleþti;
Gözlerdeki o nur da yanmaz oldu.

Kardeþ kardeþine kin mi güdermiþ?
Müslim, Müslüman’a kem söz mü dermiþ?
Ýnsan, bir canlýya zulm mü edermiþ?
Göz gördüklerine dayanmaz oldu.

Sabýr denen taþý aþýnca insan,
Menfaat çöpünü eþince insan;
Cehalet çölüne düþünce insan;
Gaflet uykusundan uyanmaz oldu.

Kutlu doðumlara vardýk, çok þükür;
Þerri hayýrlara yorduk, çok þükür;
Coþari, doðruyu gördük, çok þükür;
Beyazlar siyaha boyanmaz oldu.


Ýbrahim COÞAR


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.