Özlersin,onun gülüþü ile aydýnlanan sabahý,
Yataktan yavaþça kalktýðýnda,yalnýz olduðunu anladýðýnda,
Özlersin,perdeleri araladýðýnda,
Güneþ ýþýklarý yalnýzca senin gölgeni,odana yansýttýðýnda.
Kahvaltý yapmak hiç eðlenceli olmaz,
Masada tek baþýna oturmak,hiç zevkli deðildir.
Müzik kanallarýný açmazsýn,
Artýk sadece haberler ve hava durumu,
Onu da sanki yapman gerekiyor muþsun gibi.
Boynuna sarýlan olmaz,sen ayakkabýnýn baðcýðýný baðlarken,
Kimse görüþürüz demez,akþam eve erken gel,saðlýcakla gel.
Özlersin ’’ekmek almayý unutma’’ sözünü bile,
Yani hiç bir anlamý kalmaz eve erken gitmenin,
Sadece kalacak bir yerin var iþte,o da sokaklardan bile soðuk.
Gün boyunca telefonunu gereksiz insanlar meþgul eder,
Ama beklediðin arama hiç gelmez.
Unutmak istersin,mümkünse herkesle iyi geçinmeye çalýþýrsýn,
Gülümsersin,yüz kaslarýn bu durumdan mutsuz olsa da,
Mecbursun,kimse senin güçsüz olduðunu anlamamalý.
Herkesle konuþursun,en çokta kuaförün ile,
Çoðu da alakasýz konulardan,sevmediðim mevzulardan.
Yüzünde gereksiz aptal tebessümü olur,yürürken sokakta,
Tanýdýðýn ve tanýmadýðýn insanlara selam vermeye çalýþýrsýn,
Sonra evine varmadan oturup bir bankta aðlarsýn,
Güneþ batarken yine yalnýzlýðýnla kalacaksýn.