Biz seninle masum deðildik. Ama suçlu da olmadýk. Kabul birlikte deðildik, Lakin ayrý da kalmadýk. Biz çok baþkaydýk. Bu yüzden anlaþýlmadýk. Hani ölü desen ölü deðildik, Yaþýyor desen nefes almýyorduk. Ne ikiydik ne de birdik, Kimse bilmedi ki biz neydik. Öyle ya gerçekte, Ne yok ne de vardýk. Ne ak ne de karaydýk. Ne zorduk, Ne de anlamasý kolaydýk. Biz çok baþka bir olaydýk. Kimseye anlatamadýk, Kimse tarafýndan anlaþýlamadýk... Kendimize bile söyleyemedik, Ýþte biz kýsaca böyleydik... Bu yüzden herkes baþka konuþtu. Biri çýktý dedi ki bunlar aþýktýr. Diðeri tuttu dedi ki, Dert etmeyin onlar hasrete alýþýktýr. Öteki baktý ve dedi ki, Ettikleri apaçýk ihanettir ayýptýr. Kimse bilmedi ki, Bizde can canda kayýptýr. Kimse demedi ki, Dokunmayýn bunlara, Yazýktýr, Günahtýr.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.