YOKMUŞ KIYMETİM

Yazýk ki yokmuþ kýymetim.
Zaten bu yüzden kopmakta kýyametim.
Anladým ki yokmuþ deðerim.
Bu sebepten her zulme boyun eðerim.
Vaktiyle neyim var neyim yoksa,
Hepsini sana verdim.
Bu günleri bir an bile düþünmedim.
Oysa çoðalttýkça azaldým,
Kattýkça eksik kaldým.
Sandým ki senin olacaktým.
Nereden bilirdim ki;
Bir baþýna kalacaktým.
***
Þu halime bir bak.
Beni bilen ah edip acýyor.
Bilmeyen zaten hemen kaçýyor.
Saç baþ daðýnýk,
Sakal býyýk hak getire.
Demem o ki tanýnmaz haldeyim.
Derme çatma bir yerde,
Müebbete mahkum hapisteyim.
Üstümde ardýmdan fýrlattýðýn palto.
Yokluðunda tir tir titremekteyim.
Gerçi o da yýrtýldý zaten,
Karda kýþta giyerken.
***
Yazýk ki seni çok sevdim.
Yazýk ki kaldýramayacaðýn kadar,
Sana deðer verdim.
Oysa günümüzde seven sevilmezdi.
Ýþte ben bunu bilemedim.
Bu zamanda denge böyle kurulmuþtu.
Terazinin bir tarafý alta,
Diðer tarafý üste konulmuþtu.
Hoþ ben sana yine kýyamazdým.
Bir damla göz yaþýna,
Kayýtsýz kalamazdým.
Demek ki bu da bir kader.
Bekleyip görelim ölünce,
Bu kaderi yazan bu iþe ne der...

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: