zaman zaman kendimi
elden ele dolaþan
bir el feneri gibi hissederim
eline geçirenin
gece demeden
gündüz demeden
basýp düðmesine
yüzümde ýþýðýna baktýðý
kapamadan düðmemi
yanýk býraktýðý...
yok, belki ben ýþýðý sevdim,
o hiç büyümeyen çocuklarýn
düþlerine girdim;
ellerinde oyuncaðýydým,
pilim bitmek üzere
geçti artýk oyun çaðým,
nereleri delip geçti
kim bilir hüzmelerim,
kýsýk lâmbalarýn
hüznü belki bundadýr!
Þaban AKTAÞ
15.04.2017 - 13.55
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ
HAÝKU
kirazlar çiçek
gel seni bir öpeyim
yüzün gül güneþ...
Þaban AKTAÞ
KULAÐINA KADAR
Az evvel manavdaydým
orta yaþlý bir teyze
alýþveriþ yapýyor
söyleniyor bir yandan
-Yemin ediyorum
yeme içme derdi olmasa
ne rahat eder insanlar
ne dert kalýr ne tasa?!
Gülümsedim yüzüne
- Öteki dünyaya gidenler
ne ekmek ister ne yemek
huzurlarý yerinde demek!
deyince ben
teyzeyi bir kahkaha sardý
dudaklarý neredeyse
kulaklarýna kadar vardý!..
Þaban AKTAÞ
15.04.2017 - 15.36