Ölüm Marşı

Ölüm melodisi,
gülümseyip yankýlanýyor,
uzakta ölen gözyaþý ve umut,
bu melodi bir gün hepimiz için çalacaktýr,
ve biz ayaktayýz oturmaya yerimiz yok,
gökyüzü ve zemini kýzýla boyamýþlar,
sessizce aðlamaya yerimiz yok...

Bazýlarý ün ve güç aramaya çýkmýþ,
diðerleri buna sahip ve bunu bilmiyorlar.

Bazýlarý güneþin kýzýl,
tacýný takmýþ,
ve yeþermiþti küçük fidanlar,
kuruyan topraklarda susuz,
ve toz duman içinde boðulmadan,
nefes alarak, umut dolu,
kan toprak ve ter içinde,
beyhude bahar yaðmurlarýný beklerken.

O’ yarasa lider, görkemini gösterdi,
kan kýzýlý ve boðuk duman gürledi,
siren sesleri yankýlamadan,sinsice,
düþtü gökyüzünden çelik oyuncaklar.

Nasýl bilebilirdi ki,
ceylan kuzu bakýþlý, gözler ölüm nedir?
oyun sanmýþlardý kurþun seslerini,
ve yere yýðýlýnca ana babalarý,
gülümseyerek baðrýna sarýlmak,
tek tepkileriydi mahsun bir sevgi ile.

Ve bir sabah o ceylan ve kuzu gözlü,
gamsýz dertsiz melekler nefes alýrken,
ve koþarken gülerek geleceðe doðru.

Ansýzýn gök gürledi ve sinsice,
yaklaþtý bir sis bir kör duman,
o görünmez soluk,
nereden bilebilirdi o kuzular,
nefes almak ölüm olduðunu…




....



Sosyal Medyada Paylaşın: