Aaah! zeriyamýn Bir gemiyi yüzdürecek kadar gözyaþý birike gelen þu yanaklarýmda bir fark liman hep ayný idi varýþlar þafak vaktine emdirir gün ýþýðýný telaþa kabuk baðlar dudakta ki her cümle þiir mi olacak acýlarýn rengi yoksa iç içe debelleþen sonu bir türlü gelmeyen roman mý olacak bilmemekteyim
aaah! zeriyamýn deme tükenme vakti ekmeðe suya hiç özlem duymadýðýn þaraba anlayacaðýn o ki Hüzün baðlarýndan acý mahzenine yýllanan beni de bilmemekteyim