Döküldü düþüncenin taneleri dipsiz bir karanlýða Tutunmak istedi kapýldý ateþten bir girdaba Son bulmadý savaþý düþünceye pranga vurmak isteyen körlüðe Iþýklar saçacak elbet bir gün , aydýnlýk olup yayýlacak zihinlere
Düþünceydi masum kanatlarýyla zirveler aþan Karanlýklar direnemedi , çöktüler bir çýrpýda azametinden Asýrlar geldi geçti azalmadý azýcýk deðerinden Güneþ olup aydýnlýk saçýyor hiç bir zaman sönmeyen
Baharlar yayýlsýn düþüncenin papatyadan bahçelerine Mest olalým düþüncenin muhteþem büyüsüne Çiçek açsýn düþünceler zihinler topraðýna Kötülük kaybolup gitsin sükunet hakim olsun kalplere
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer KURU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.