Zehir de olsa þarab-ý aþký içeceðim
Özümün ötesine seninle geçeceðim
Dün akþam çok tatlýydýn, kara gözlerin ile
Gördün ya bir gömlek almak nelere vesile
Gönlümün kanatlarý sayende kalktý göðe
Mavi gözlerin göl oldu, bu yeþil ördeðe
Dalýp dalýp çýkarým, aþkla ýslanmýþ halde
Leyla gibisin desem, hata yoktur misalde
Yanaklarýný koysan, sýcacýk avucuma
Ruj lekeleri býrak, iki parmak ucuma
Her þeyin farklýydý, bakýþýn, saç sitilin
Yürürken, su misali kývrýlýyordu belin
Aradýðým iþte bu, diyecek kadar hoþtun
Bakýþlarýmdan ürküp niçin içeri koþtun?
Gördüðüm ya gerçekti ya da seraptý serap
Geriden bakan gönlüm inan haraptý harap
Bari bana ismini söyleyeydin, zor muydu?
Kalbime býraktýðýn aþk denilen kor muydu?
Yanýyor içim, ruhum, ta dün geceden beri
Sarmýþ dört bir yanýmý ateþ-i aþk çemberi
Yana yana kül olmak, ne kazandýrýr sana?
Neden layýk deðilim busenden bir ihsana?
Ah bir tanýsan beni, düþüncen deðiþirdi
Gözlerin gözlerimle býkmadan seviþirdi
Yazdýðým þiirlere ruh ol, anlam kazandýr
Leyla’yý Leyla eden aþkýný tam yazandýr