BENİM İŞTE BEN

Gündüzlerim dikbaþlý kabadayý gecemiz;
Bu yüzden adam olmaz sabahlarým kör benim…
Aklýmýn yarýsýný yýllar önce kaybettim;
Dönmeyen talihimle iflah olmam zor benim…

Bittiðimden habersiz sazlarým çalmýyorsa;
Mutluluk kasasýnda sermayem kalmýyorsa;
Kaderin hesabýný þu aklým almýyorsa;
Hiç gün yüzü görmedi yüreðimde kar benim…

Rütbelerden habersiz savaþ veren askerim;
Þah damarda saklanýr güngörmemiþ eserim;
Dünya küçük diyorlar kýnda bekler hançerim;
Sakýn çýkma karþýma sokaklarým dar benim…

Geçer be hele sabret duyduðum büyük yalan;
Bitmedi be bitmedi talan üstüne talan;
Ýçimde büyüttüðüm yangýndan arta kalan;
Ellerimde tuttuðum aman bilmez kor benim…

Kendini kendim vurur bir türkü sözlerinde;
Seni gördüm seni ben hasretin yüzlerinde;
En büyük hayalimdi can vermek dizlerinde;
Bu yüzden eksilmiyor saçlarýmda kýr benim…

Kanatlarý kýrýlmýþ, serçeyim öksüz gibi;
Þu yarama bastýðým aklý noksan tuz gibi;
Kadehimde kiralýk ev arayan buz gibi;
Kýrýlmýþ bir aynanýn arkasýnda sýr benim…

Bayramý hiç olmadý gönlümde siyahlarýn;
Kanýna girdim kaçkez ahlarýn, eyvahlarýn;
Bahçesine gönülsüz girsem de günahlarýn;
Aldýðým son emirdir hiç çekinme “vur” benim…

Ali ALTINLI – 09.04.2017
Saat: 00:45

Sosyal Medyada Paylaşın: