Azap

kasvet serpiliyor seherin ellerine
ruhlarý hapseden nefs girdaplarý
diþlilerini kemiriyor zamanýn
içim yanýyor kalbimin avuçlarýnda
damarlarýma vuruyorum titreye titreye servetimi
aþk kan kýrmýzý mý keser öfkenin ateþinde
bilmiyorum renkleri
seri bir beyaz doðumdan ölüme

nasýl bir tuzaksa bu
buz tutuyor sesim arka mahallede
yok oluþu izliyorum
yeryüzünü izler gibi

benlikler için mezarlar
gölgeleniyor ruhlarýn sallandýðý dallarda
kemiklerim serin
çenem çýðlýða gebe temiz elbisesinde
evrenler sayýyorum köklerinde seyrimin
koþturuyor emir erleri dört dörtlük ustalýkla
dut ve meþk soluyor bu kader terbiyesi

diriliyor gebeler yeniden sancýlara
biraz bulut görüyor utangaç uykum
biraz küfür ve tükürük
þahit oluyorum bir aðaç gibi susuyorum derime
sinekler düðümlüyor üzümlerimi
aþýk oluyorum sefer taslarýna
ilimle örülmüþ mýsralarýna

Celil Bora Alacain
Sosyal Medyada Paylaşın: