SAKLAMBAÇ

Koymuþsun görünecek en yüce yere
Tanrým!
"Görün" diyorsun / görünüyorum.
"Giz/len" diyorsun/ gizleniyorum.

Ýyi de, geriyor bütün bu þeyler
Okþuyor baþýmý güneþin eli

Çekirdekten aðaca
Dönüþüyorum

Görün/ün/ce güneþi
Gen/ç/leþiyor genlerim

Ovalar, ormanlar, dað aþýyorum.
Yýldýzlarý bir bir avuçluyorum
Sýðmaz oluyorum evrene bile
Denizler taþýyor, ben taþýyorum..
Þevk u cezbe ile ben yaþýyorum
Ah ben ne yaþýyor, ne yaþýyorum
Bu hale ben bile çok þaþýyorum..

Bu birinci sahne zuhur zamaný

Dallarýma kar yaðýyor, yaðýyor,
Yapraklarým çoktan çürümüþ bile
Ýliðe iþleyen soðuk rüzgârda
Üþüyorum / büzülüyor bedenim,
Sanki bir noktaya sýðýþýyorum
Bir beyaz nokta ki kör olursunuz
Hiç kimse görmüyor duymuyor seni
Ne görünen ne görenden eser var
Karanlýk gecede kayboluyorum

Ey gören görünen gösteren Tanrým!
Ýþte emrin can baþ üzre kabulüm
"Gizlen" deyince gizleniyorum..

Görünen giz/lenen hep sensin zaten
Ben neyim ki seni gösteren bir sen
Tek kiþilik bir oyun/ Yüz bin yüzden görünen

Bir rüya mý görünüp de gizlenen
Bir saklambaç oyunu mu bu dünya

Sosyal Medyada Paylaşın: