MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bir kadın vardı
Özge Özgen

Bir kadın vardı


Bak yaðmurda çekildi kýyýya
Durusun’da beklediðimiz bir akþamý izledim gün boyu
Ben mutlu olmak nedir bilmedim
Acýnýn kaburgasýndan doðdum bir sabah
Annem çýplak bir kadýndý
Ve beyaz
Cenazesini avuçlarýmla verdim topraða

Bir þiire anlatmak kolay deðil
Ölen gençliðimin ayak izlerini
Alyazmalý kadýnlarý
Veya koca bir yalnýzlýðý
Sustum çoðu zaman
ve göz yaþlarýmla yýkadým mýsralarýmýn göbeðini
Ne kadar daha zayýflamayý düþünüyorsun
Ey ruhum
Kaç kere intihar edeceksin içimde
Bak çocukluðumun derin izleri var karþý kýyýda
Ben sussam
Yüreðim susmuyor
Yada kalbimi bir zehirle dolduruyorum
Kimliksiz bir bedene dönüþüyor yüz hatlarým
Bir adým bile yok
Ah’tan
Keþke’den baþka
Bir kadýn vardý diyorlar ölmüþ

Þimdi daha solgun duruyor eski fotoðraflar
Ve annemin beyaz geceliði
Yalnýz bir kadýn geçiyor yüzümün atlasýndan
Baþka bir yalnýzlýða

Ben yazarken bu þiirleri
Hiç bir ayrýlýk dahil deðil buna
Ve ince bir býçaðýn ucunda karartýyorum kalbimin zamansýz gidiþlerini
Sen hýçkýran bir mürekkebin mor halkalarýný görüyorsun her satýrda
Bir kadýn mesela
Ne zaman bir karpuza dönüþse
Bahar gelir
Ve papatyalarý taç yaparlar kocaman göðüslerine

Þimdi kimim ben
Adým ne
Hikayem, bozuk bir gramafonu andýrýyor olmalý
Yum gözlerini
Duymuyorum
Görmüyorum
Etten
Kemikten
Ve hiç’ten soyutlanmýþ bir kadýným ben
Anlayýn artýk
Ve susun
Susturun içimdeki bu çýðlýðý

Yüzünde ay var
Saçlarýndan güneþe doðuyorum her sabah
Baþý boþ
Uçkuru bozuk þiirlerimi yamýyorum
Ve üþüyorum
Dilimin coðrafyasýnda
O yüzden tanrýnýn arkasýna saklandým bunca zaman
Ve hep ezilmiþliði oynadým
Aðlarken
Süt verirken
Ve giderken acýlý bir sonbaharýn elini tuttum hep
Ama ölmedim

Ýnanmayýn
Bu sadece bir þiir
Ve bunu ben yazdým...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.