HASBİHAL 11

Anam ile..
(Anam kýzdý hocaya gönderdi)

- Ana caným sýkýldý yatýr beni dizine
Yatýrda doya doya bakam þöyle gözüne;
- Eþþek kadar oldun be, hâlâ gözün uykuda
Makas al bahçeye git þu elmalarý buda;
- Þimdi budanmaz ana elma-armut, tomurcuk
Hem budama iþini ne bilsinki bu çocuk;
- Sen iyi tembelleþtin sana sopa þar gari
Sopayý istemezsen al kitap oku bari;
- Asyalý’yý, Akif’i, Çamlýbeli al oku
Okudukça sende yaz yazdýkça destan doku;
- Hay maþallah anam be! kimleride bilirmiþ
Destan bayrak dendimi yumuk gözler gülermiþ;
-Tamam anam kýzma sen okurum ben kitabý
Tutar getirim sana kuyruðundan mehtabý;
-Ezan okundu ezan, abdest al camiye git
Elinde kur’ân ile abdestli gezer yiðit;
- Tamam ana, hoca da ders verecekmiþ bu gün.
Deli doludur amma sen bu oðlunla öðün
Namaz bitti, ders bitti dergâhýna oturduk
Önce bir zikir çektik selâvâtý getirdik;
Hoca dedi ilk önce, tarihten anlatalým
Yürekleri rahlede titretip inletelim
Vay anam vay adamda ne bilgi var anladým
Valla burnum kapalý aðzým açýk dinledim.

- Hocazade baþlar söze;

Malazgirt’ten çýkana Sakarya’da yol verin
Bu yol hakkýn yoludur Mehmet’lerim kol verin,
Sarýn bütün cihâný alev verin, kül verin,
Size kucak açana deste deste gül verin.
Yakamozlar sahilde bekleriken seheri
Söndü mü denizlerde kaptanlarýn feneri
Bu bayrakta hakký var Malazgirt’te yatanýn
Uðrunda can vermeye deðer senin Vatanýn:
Getirin cennetlerden Tur daðýna asamý
Yarab el açtýk sana kabul eyle duâmý
Sen benim kanýmdansýn onlarýn ki, boyadan
Süzül ey þanlý bayrak kartal gibi kayadan,
Martýlar ve dalgalar bu hesaba dahiller
Belki de özlemiþtir gezdiðin sevahiller
Ellerini sýcattý karþýsýnda ocaðýn
Kahpeleri sarýnca sýcadýmý kucaðýn
Üç öðün piþti aþým sen olmadan yemedim
Koynumda büyüttümde o misafir demedim
Daðýlýyor bulutlar sarýlmýþ bir yumaktan
Rüzgâr ýslýk çekiyor, bak uzaktan uzaktan!
Baharým da açacak sümbül ile çiçekler,
Sana vatan bekleyen bir çoban diyecekler.
Yüzün olmaz bayraða baktýkça utanýnda
Sürgün gibi gezersin kendi öz vatanýnda!
**

- Hoca dersi anlatýrken usulca biri geldi
Ölümden konuþmanýn tam vakti, yeri geldi.
Bu üstümde yürüyen ayaklarýn gölgesi
Hiç bir çýtýrdý yokken oðlum bu neyin sesi;
Bu nasýl bir tabuttur penceresi sürgülü,
Tabutu koyduðun ev topraklarla örtülü.
Çukurun ortasýna etten bir kalýp indirildi
O gelince karýnca açlýðýndan dirildi.
Kývransan saða sola bulamazsýn bir delik,
Giydiðim beyaz kefen deliklere perdelik.

- Hoca sinirlendi mi, yoksa bak birden gitti
Anlattýðým, HASBÝHÂL on bir burada bitti.

HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: