Yıllar

takvimlerden düþüp hayal oldunuz
beni dertten derde sürdünüz yýllar
kimsesiz sahipsiz bir yolcu gibi
elemle kederle vurdunuz yýllar

geçen her mevsimin bir izi kaldý
ruhumda dinmeyen bir sýzý kaldý
tükendi þu ömrüm çok azý kaldý
sanmayýn yaramý sardýnýz yýllar

boþuna hayaller kurdurup bana
kaç gece kadehler kýrdýrýp bana
vicdanýmdan hesap sordurup bana
baþýma ne dertler ördünüz yýllar

gülerek ardýmdan bakýp durdunuz
ayrýlýk vaktine akýp durdunuz
býrakýp giderken yýkýp durdunuz
içimde ateþten kordunuz yýllar

körfezde ki yosun tutan taþ gibi
gökyüzünde yanlýz uçan kuþ gibi
günler gelip geçti kara kýþ gibi
beni de yaþýyor saydýnýz yýllar
ne çare ömrümde vardýnýz yýllar
Leyla Gül Varoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: