I
Her gün kahvehaneye giderdi yaþlý adam
Hiç belli olmazdý yüzünde ruhundaki gam
Ne ailesi vardý ne de dost u yaraný
Olmadý uzun yýllar yarasýný saraný
Küsüp gitmiþ dünyaya ardýna hiç bakmadan
Günleri geçmez idi gözünden yaþ akmadan
Kalbi yeise ram olmuþ, yeþil gözleri sönmüþ
Zamanýn kollarýnda, sanki meftaya dönmüþ
Kar yaðýþý kesilmiþti, kahveden çýkmadan
Sokakta yürümezdi bir sigara yakmadan
Býyýklar sararmýþtý, kurumuþ otlar gibi
Yürüyordu ayaðý kýrýlmýþ atlar gibi
Duman savuruyordu evlerin bacalarý
Akþamý okuyordu, kazanýn hocalarý
Ne güzel bir þeydir dedi aile, çocuklar
Ýniverdi yanaðýndan su gibi boncuklar
Gizli özlemi vardý sýcacýk bir yuvaya
Gine iki yumurta düþecekti tavaya
Ekmeði bölerek tek baþýna banacaktý
Geçmiþini andýkça, yüreði yanacaktý
Soðumuþtu hayattan, feci kaza yüzünden
Keyif alamýyordu denizden, gök yüzünden
Evin önüne gelince söndürdü sigarayý
Kapattý birden, geçmiþin açtýðý yarayý
Bu þiirlerin gerçek hikayesi Arke Adasý Romanýmdadýr. Soner ÇAÐATAY