kalabalýk þehirde
insan selindesin
vakit dar
zaman
hýzlý
gölgen
yer arýyor kendine
bulamýyor
utanýyor insanlarýn üzerine düþmekten
durmak
duraklara mahsus bir bekleyiþ sadece
kimi zaman yeþil ýþýðýn güdüsünde
kimi zaman
çekici bir vitrin önünde
uðultulu
çýðlýða evriliyor zamanla
beynimde
denklemi kurulmamýþ sorular
kulaklarýmda vapur sesi
kalbim tuz
buza dönüyorum
sana benzeyen birine
tüm kurallarýn canýný cehenneme yollayýp
duruyorum
durmamam gereken yerde
zaman ve mekan
ve sesler
ve gölgeler
ýþýk oluyor o an
bakýyorum
sen sandýðým birine
bakýyorum
bakýyorum.. sen deðilmiþsin yine.