OTACI

Otacýyým ben
En acý ve yazýlmamýþ þiirlerimi sürerim
Yaralarýmýn kanayan yerlerine
Çünkü bilirim
Acý, acýnýn duldasýnda sakinler
Çivi çiviyi söker nasýl sökerse…


Rialto Köprüsünün altýnda bir gondolcu
Aryalar okur gecenin kalbine bas-bariton sesiyle
Paramparça olur gökyüzü
Yýldýzlar dökülür durgun suya peþ peþe
Kanal, yýldýz tozlarýyla pür neþe…


Hadi gel, ortak bir düþ kuralým seninle
Bir avuç umut devþirelim yýldýz tozlu sulardan
Ekelim yeryüzüne
Gelecek nesiller dersin diye
Boy versinler taa güneþe…


Atlayýp o gondola
Gün doðumunu karþýlayalým birlikte
Ýþte o zaman kalmaz ne gam ne keder
Tenlerimz tutuþtukça birbirinin ateþinde
Ýnan bana…
Sevenler kavuþurmuþ araya engeller girse de
30 yýl Zindanda yatsa bile
Bak, nasýl kavuþtu sonunda Þah Cihan
Mümtaz Mahal’ ine Tac Mahal’ de
Ýþte böyle sevdiceðim
Sen yeter ki hayal et ve iste
Kavuþulur
Öyle veya böyle… / Naime ÖZEREN

Sosyal Medyada Paylaşın: