Salda’da bir yaz günüydü
en derin ve en mavi gölümüzün
güneþli mavisine düþtü yüzün
sevda rüzgârýyla efil efil
ibriþim saçlarýnda savruldu gönlüm...
Usul usul öpüþürken sularla kumsal
seni düþündüm;
anýlar öykü deðil sanki masal
sular nazlý bir gelin
öyle güzel, öyle elim, öyle selin
seni çok, çok özledim,
gel gelelim, baþtan beri bu aþk
imkânsýzdý güzelim
sen beni deðil, ben seni engelledim!
Ay bakýþlým, su akýþlým, güneþ yakýþlým
oysa hasretin dayanýlmazmýþ
söyle þimdi kalbim
kimden özür dilesin;
sevecekmiþ
zamanla daha çok sevecekmiþ seni
çýldýracakmýþ senin için; nereden bilesin?
Bir yaz günüydü
en derin ve en temiz gölümüzün
güneþli mavisine düþtü yüzün
düþtün gülüm
.
.
.
düþtü gülüm
.
.
.
düþtü yüzün!
Þaban AKTAÞ
26.08. 1999
SALDA GÖLÜ-BURDUR
Yayýnlanmýþtýr/ANSAN SANAT-OCAK / 2001