Vuslata Erelim Ey Deli Gönül...

Düþtük bir vefasýz aþkýn narýna
Tutuþup yanmýþýz vay deli gönül
Bin piþman olsan da kimin kârýna
Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül


Neler çektim gönül senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yaðmuruyla solan gülünden
Düþen yapraklarý say deli gönü


Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin üstüme gamlý bir hazan
Emanet canýmda benimle gezen
Yeter bu ýstýraba doy deli gönül


Nerede güneþim nerede yazým
Acýyor içimde büyüyor sýzým
Bir türlü geçmedi sana da sözüm
Bahara ermedik oy deli gönül


Susuz çöller gibi kaldým kurakta
Güldür artýk beni bu son durakta
Takadým kalmadý artýk býrak ta
Vuslata erelim ey deli gönül...

Gülseren MORKAN
04/04/2017
Sosyal Medyada Paylaşın: