Vuslata Erelim Ey Deli Gönül...
Düþtük bir vefasýz aþkýn narýna
Tutuþup yanmýþýz vay deli gönül
Bin piþman olsan da kimin kârýna
Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül
Neler çektim gönül senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yaðmuruyla solan gülünden
Düþen yapraklarý say deli gönü
Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin üstüme gamlý bir hazan
Emanet canýmda benimle gezen
Yeter bu ýstýraba doy deli gönül
Nerede güneþim nerede yazým
Acýyor içimde büyüyor sýzým
Bir türlü geçmedi sana da sözüm
Bahara ermedik oy deli gönül
Susuz çöller gibi kaldým kurakta
Güldür artýk beni bu son durakta
Takadým kalmadý artýk býrak ta
Vuslata erelim ey deli gönül...
Gülseren MORKAN
04/04/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.