TÜM GÜNAYDINLAR ÖLDÜ

TÜM GÜNAYDINLAR ÖLDÜ


Tüm günaydýnlar öldü bu gün,
Güzelliðe dair tüm sözler...
Topraða gömüldü.
Bir þairin kalemi kýrýldý yeryüzünde...


Mavi mavi çiçekler açarken topraðýmda
Tarifsiz düþüncelere gömüldü.
Tüm kalemler,
Yazsa olmadý, yazmaya söz kalmadý...


Gülücükler yerini
Düþüncelere býraktý.
Kaybediyor muyuz birbirimizi dedi kalem
Yapraklarýný mý döküyor tüm mavilikler...


Sözün bittiði yerdir bu
Kalemin yazamadýðý
Yüreðin yasa büründüðü
Noktalarla virgüllerin karýþtýðý...


Neyi nereye koyduðunu bilemediðin
Son sözü kaderin söylediði
Aklýn dur noktasýndaki
Seherlerdeyiz...


Tüm günaydýnlar öldü.
Gaybe uðramiþ düþünceler
Yankýlar yapmaya baþlamýþ beyinlerde
Bir güzel söz kalacak, zamana dair senden...


Dost giderken kalemini de mi götürdü nedir?
Güzel sözler kaldý cümlelerinde
Sökülmeleri baþladý mý nedir ?
Yapraklarýný açmadan baharda,


Artýk kýrmak yok birbirimizi
Hayat çok kýsa !!!
Onu götürüyor insan kendisiyle birlikte
Kýrmadýk kýrýlmadýk birbirimizden....


Demet Akyürek
Sosyal Medyada Paylaşın: