Oturup bir daðýn çiçekli eteðine Düþlemek denizi,aþka düþmekmiþ. Bir de tutup mavinin kanatlarýna Tebessüm iliklemek Sende tüm halklarý sevmekmiþ.
Duy beni, Sesimde sesinin buðusuyla Gözlerimin deðdiði en heybetli daðlarda Mavinin her tonunda yankýlanan sesimdir.
Gör beni, Gözbebeklerinde yeþil bir ormanýn Kol kola duruþunda Ayrýk otlarýný yüreðinden öperken ben Baharý kucaklar gibi Kollarýmý sevdana açmýþým.
Bil beni, Sende büyüttüðüm çocukluðuma Türkü söylemeyi öðretirken ben Kýldan ince köprülerden Gözleri kapalý geçmiþim. Bir garip diyarda zerre iken varlýðým Tüm dünyayý kendi bahçem bilmiþim. Adýnýn yaðmurunda topraðýmý kutsamýþ Her iklimi sen diye sevmiþim.
Ben ki Bir ayarý bozuk zamandan Ezberimde masallarla Mutlu sonlara inanarak geçmiþim. Necla Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Bektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.