DİZLERİNDE ÖLEYİM
Ben mecnun oldum leylamý arýyorum
Ben ferhat oldum þirinimi bulamýyorum
Ben yare kül olsam da yaranamýyorum
Ne yana dönsem yine onu görüyorum
Bir gözleri var gökyüzü imrenir ona
Bir bakýþý var beden býrakmaz cana
Bir ben kaldým sadece ondan yana
Seni görmeyen gözler ebediyen âmâ
Bir yüzün var dert eseri býrakmaz bende
Bir sözün var insan caný alýkoyamaz tende
Bir büyü var sende tüm týlsýmlardan öte
Bir güzelliðin var tüm çirkinliklere perde
Kavuþsun bir daha ayrýlmasýn ellerimiz
Umutla baþladý mutlu bitsin hikayemiz
Sende býrakýrsan kalbim kalacak hissiz
Ve canýmý sevdiðim alacak sessiz sessiz
Sen okudukça kalbi parça parça eden þiir
Sen mezar taþý yüreðine gömüldüðüm þehir
Sen yanaklarýma akan gözyaþýndan nehir
Sen yudum yudum içilip hayat veren zehir
Hasret kelimesine sýðdýramam bu özlemi
Bin kere üz beni ama bir kere üzme kendini
Seninle sevineyim her an seninle üzüleyim
Gözlerinde güleyim ben dizlerinde öleyim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk Taşkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.