KÖLELİK TAHTIM

Fecir vakti çöktü odama yaktý kül etti içimi
Doldu yalnýzlýk ruhuma sorgulattý bana kendimi
Alaya alýr insanlar beni oysa kim bilebilir halimi
Kalmadý yüreðimin takati gizledim benliðimden hakikati
Umut yolunun umutsuz yolcusuyum kime ne
Her zamanki gibi hasretim dünya cennetine yine
Acý çekmek için danýþ bana barýþ kederlerimle
Tek baþýma kaldým sonucu olmayan nedenlerimle
Kalmadý elimde güllerimde hayatým Azrail’in ellerinde
Acýnýn en net hissedilecek hali iliklerimde
Yok olup gitmemse ahalinin dileklerinde
Toplamalýyým cesaretimi bitirmeliyim asýrlýk esaretimi
Derken ben bile kalmamýþ bana görüyorum sefaletimi
Hayallerimi düþünüp diyorum hiçbiri vuslatýna ermedi
Ve hiçbir dönüþ sözüyle giden bir daha geri gelmedi
Beynime patladý ateþten gülleler kalmadý zerrelerim
Yarýnlar daha elim bir hayat sundu üzüldü hüzünlerim
Ölmedi gönlün zulüm vezirleri gülmedi yüzüm benim
Benliðini terk edenler kervanýna katýlayým izin verin
Ne bahtým var ne kölelik tahtým ikiside yerle yeksan
Eline bir þey geçmeyecek harap bu mecnunu yýksan
Keder elle tutulsa da onu tutup yerlerin dibine çaksam
Umutsuzluk bir gemi olsa da arkasýndan öylece baksam
Huzur bir kibrit olsa da hiç sönmemek üzere yaksam
Mutluluk bir deniz olsa da o deryaya damla damla aksam...
Sosyal Medyada Paylaşın: