Düþlerimizi bir sepete toplayýp
duygulanýp yazýyoruz...
Hayalleri kanatarak, geceleri parlatarak
Bazen mezar kazýyoruz
Bazen ezber bozuyoruz...
Vatan bizim, insan bizim
Bu þalvarlý, o kasketli, þu kasvetli
Yüreklere koyuyoruz.
Bazýlarý açlýktan ölüyor
Biz bir yudum sevgi ile doyuyoruz...
Millet de zannediyor ki
Þairlerin, bir eli yað da, bir eli bal da...
Hele sen gönlünü derde bir sal da
Gözlerinin kan çanaðýna dönmesini beklemeden
Çiziktir bir yerlere bir þeyler...
Yaðmurun þiirini yazmak için
Sabahýn beþinde, yollarda ýslanýyoruz...
Bazen karýncalarý
Bazen kelebekleri kýskanýyoruz...
Cephede ki siperleri
Özgürlük için kanýyor elleri
Yitip giden deðerleri
Bazen açýp okuyoruz
Rüyalara sokuyoruz; hem de destursuz destursuz...
Hayatýmýz roman deðil
Masal hikaye hiç deðil; gerçeklerin bir parçasý...
Bu düzen olursa hakça
Þair doðmadýk amma
Duruþumuz olur mert, erkekçe...
Boþluklar var ara ara
Memlekette ve dünyada...
Soldan saða bir...
Dünya’nýn en güzel memleketi...
Baðýrarak söyle!!!
T ü r k i y e...
Yukarýdan aþaðýya üç...
Adem ile Havva’nýn baþlattýðý en yüce duygu...
Sakin, ama içe iþleyerek söyle
Sevmek, sevmek, sevmek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.