Millet Yiğit Görsün

Millet Yiðit Görsün

Nikfer’in gavaklarý, çýrpýnýr yapraklarý,
Halil’im ne avare, kýzarmýþ yanaklarý.
Seninle övünürdük, boþa mý övünmemiz?
Göster þu efeliði, leþ sarmýþ sokaklarý.

Sen ne mavzer atardýn, attýðýný vururdun,
Beþ leþi yere serer, dahasýný arardýn.
Taþtan taþa atlarken, sana nazar mý deydi?
Elli üç çapulcuyu, tek baþýna sarardýn.

Gönül senden geçer mi; ümidini keser mi?
Rüzgar bile bekliyor, hiç de sensiz eser mi?
Efelerle kol kola, al torbaný çýk yola!
Bak o zaman düþmanlar, böyle rahat gezer mi?

Garb yaný bir hâl aldý; çok hýrçýn ýrmaklarý,
Küfâr diþini biler, ýsýrýr köpekleri.
Ne çabuk unutuldu dedenin kötekleri.
Yüzleri güzel diye, onlarý dost mu sandýn?

Halil’im çýk meydana, âlem bir yiðit görsün!
Rabbin senin elinle, zalime bela örsün.
Kýlýnçlarla imtihân, hep senin alýn yazýn,
Hak razý, sen de razý, cennetine girersin.

29.03.2017

Mehmet Semercio///
Sosyal Medyada Paylaşın: