UZUN UZUN AĞLADIM

(acýdan muaf bir cümle kurulamýyor artýk)
Uzun uzun aðladým yüzüme baktýkça
Üzerime sinen çaresizliðin küflü kokusu
Yüzüme deðdikçe,uzun uzun aðladým.
Yapmaktan en nefret ettiðim þeyi yaparak,
Kendime acýdým.
Yalnýz kalmýþ herkes kadar deðil
Herkesten daha çok acýttým canýmý
Ve herkesten daha az teselli ettim yarýnlarýmý.

Kuruttuðum güllere intihar etmeyi öðrettim
Onlara tek kiþilik bir balkonun kimsesizliðini anlattým
Onlar öldükçe dikenleri avucumda sakladým
Kanýyordu avucumda ayrýlýk.
Uzun uzun aðladým kaldýrýmda yatan güllere
Uzun uzun kendimi aþaðýya attým.
Yapmaktan en nefret ettiðim þeyi yaptým
Kendime acýdým.

Nakaratý olmayan þarkýlarý hatýrlamaya çalýþtým
Onlarýn sahipsizliðine sarýlýp kendimi yeniden kanatacaktým.
Ezberim bozuk bir plak gibi uðulduyordu.
Tanrým dedim çocukluðumu olsun baðýþla bana
Onu kirletmeme izin verme
Tanrýyla konuþurken çocukluðumun ellerinden tuttum
Tanrýyla konuþurken çocukluðumun dizlerini kanattým.
Bayram sabahýnýn telaþý içinde
Ayaklarý çýplak bir çocuðun yüzü deðdi içime
Ýçim kýyametti tam da o an da
Uzun uzun aðladým içimdeki cehenneme
Uzun uzun tanrýnýn bir balkondan düþüþünü izledim
Tanrým dedim,tanrým kalk düþtüðün yerden
Kalk ve arýndýr beni içimdeki cinnetten
Sonra kendimden
Sonra kendinden
Tanrým çok caným yanýyor.
Uzun uzun aðladým
Yapmaktan nefret ettiðim þeyi yaparak
Kendime acýdým.
Uzun uzun çocukluðumu seyrettim
Sonra bir balkondan düþüþünü…
Necla Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: