Dışı budak, içi kanser insan sürüleri

Yürüdüler… Dýþý budak, içi kanser insan sürüleri
Yoktu iman, zer’e kadar rüzgârýn savuracaðý külleri
Kestiler… Filizin tomurcuðunu, açmayý düþünen gülleri
Güller ki;
Bir bahar sabahýnda yeniden dirildi
Kývamýnda tutuþtu aþk, bulmuþtu ahengi.

Ruhunu karabasana satmýþ, aydýnýz diye geçinen zümre
Zehir tohumlarý saçýyorken, þu kýsacýk ömre
Yine ekseninde dönüp, duran sonsuzluða meydan okuyan küre
Güller ki;
Iþýðýn hüznünde dirildi
Gökkuþaðýnda yediye bölündü, gök rengi.

Kum saatinden daha çabuktu verilen süre
Fay kýrýldý, insan ne tez unuttu dersini böyle
Varmak mý, þöyle dursun mahþer yerine
Güller ki;
Göz ibiðinden nem alýp filizlenirken
Gökten su verildi.
Ýþte yüzümüzdeki ay,
Topraðýn kalbine serildi.

Güneþin ýþýðýnda fosforlu böcek arayan insan
Ruhunda türettiði, gerçeðin kendisinden çok uzak
Ne arayýþ ki; konuþmak istediði, bilmediði lisan
Oysa tasmasý rahminde, boynuna takýlmýþ tuzak
Güller ki;
Þefkatin uzandýðý en uzak nokta
Ay yiterken, uyanmadý kul þafakta
Uygun buldu, yasaðý yaþamakta
Poyraz erken farýtýrken ekinleri
Kýzýl orakta biçildi insan selleri.
Güller ki;
Umut ýþýðýnda tanrýnýn elleri
Güller ki;
Bahþedilen cennet bahçeleri
Derin bir hülyanýn esiri nefis
Sanki gözümün önünden perde kalktý sis
Göründü insan sureti
Susuz çölün ortasýnda inançsýzlýk
Akbabalarýn nöbetinde
Bir deri, bir kemik
Güller ki;
Ruhun þah damarýnda hu çeken dua
Çok uzak bir sarnýç
Ýnanýyorum… er geç kavuþacaksýn; o kutlu suya.


Sosyal Medyada Paylaşın: