Değirmendeyim Baba !
Bilememiþim baba!...
Ufkuma, konfetiler atmaktaymýþ ellerin,
Hercai menekþeler açarken saçlarýmda.
Oysa, her yaðmurda kýzýla saklanýrdý gözlerin.
Sezgimden, yaðmurlara gizlenirdin.
Ahh!...tütün kýnalý parmaklarýn vardý,
Bin çetrefil çözme telâþýnda.
Dalýp dalýp giderdin ya uzaklara...
Sýkýþýp kaldýðýný bilememiþim,
Bir avuç suyla döndürdüðün deðirmen çarkýna.
Anladým baba!...
’’Anladým’’ demem için seferber kâðýtlar
Ve tekerrürde zaman yokluðumun mekânýnda.
Söyle baba!...
Nasýl çýkýlýr içinden?
Nasýl çýkýlýr labirentinden hayatýn?
Bak iþte,
Sararmaya yüz tutmuþ týrnaklarým.
Yüzüm, aynalara eskisinden de dargýn.
Söyle baba!
Artýk takýlýr mý rüzgârýn eteðine konfetiler?
Aklarýmýn diyeti olurlar mý dersin?
Döner mi yaþlarým?
Ya telâþlarým...ya telâþlarým...
Þimdi kýþ, þimdi boran, þimdi kar...
En saðanaðýndan karla karýþýðým.
Dalýp dalýp gitmelerim var sen gibi,
Deðirmenim var döndürmeye çalýþtýðým.
’’Bilmiyorsun......’’diyordun, söylesene baba!
Taþýma suyla kaç iklim devirdiðini,
Nasýl dimdik yürüyebildiðini
Ve kaç yaký eskittiðini nasýrlarýnda.
Ahh!...baba ah!
Bu kýþ zor, bu kýþ çetin...
Kendi yükünden acizken dizlerim,
Üstelik un ufak olmuþken altýnda,
Þimdi ben bu deðirmeni nasýl, nasýl döndüreyim?
Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.