BU YÜREK GÖNÜLLÜ TUTSAK

``Göðüm karanlýk, havam puslu
Sensiz yaðmurlar, kurak bana.
Her dar vakitte, özür borçlu,
Bu taþ yürekli adam yara.``

Aysýz ve yýldýzsýz gökyüzü,
Soðuk bir matem havasýnda.
Yüreðim, aðýrlaþan hava koþullarý altýnda
Kara bulutlar içinde, derin bir sýkýntýda.
Çok deðil!
Bir kaç saniye içinde
Kuraklaþan göz pýnarlarýmdan,
Sicim gibi bir yaðmur baþlar
Her þeyi ýslatan.
Durmaz, akan sular kaynaðýndan
Oluþturur, kesik kesik acý hýçkýrýklar
Yüzümde doldurur senin en sevdiðin
Ýki kuytu çöküntü ovasýný.
Bitmek bilmez, süzülür taþan sular
Ýki ayrý yakadaki uçsuz vadilerden.
Bir yol seçer kendine
Düþüverir kendince gidilecek
En kýsa yar denilen yerden.
Yankýlanýr uzaklara hemencecik gözyaþlarým
Yüreðim, gözlerimden bakarken buluþur
Aþkýmýn yâre döküldüðü yegâne dehlizden
Ve bir laf edilir,
Hayatta aðýzdan tek bir kez çýkanlardan
``Bu yürek gönüllü tutsaktýr katýksýz müebbet mahpus aþkýna...``

2006
Sosyal Medyada Paylaşın: