E M M O Ğ L U

Dön gel artýk, yeter gurbet çektiðin,
Bir ay dedin, asýr çýktý Emmoðlu.
Topraðýna buðday diye ektiðin,
Tohumlardan mýsýr çýktý Emmoðlu.

Bir meyve vermedi diktiðini çalý,
Üç günde yýkýldý övdüðün yalý.
Antika diyerek verdiðin halý,
Eskimemiþ hasýr çýktý Emmoðlu.

Þekil deðiþtirdi bindiðin binek,
Arýlar göçünce bal yaptý sinek.
Doðurgan dediðin damýzlýk inek,
Süt vermemiþ kýsýr çýktý Emmoðlu.

Yað çýkmadý ayýrdýðýn çýrada,
Bilmiyorum artýk ne var sýrada.
Merhem sürüp okþadýðýn yarada,
Tokmak kadar nasýr çýktý Emmoðlu.

Amorti yok gönderdiðin bilette,
Huylarýn var býraktýðýn velette.
Ben yaptým dediðin her bir alette,
Binbir türlü kusur çýktý Emmoðlu.

Ne yapsam çýkmadý döktüðün kirler,
Çürük çýktý ürettiðin fikirler.
Her gün yazýp gönderdiðin þiirler,
Göz görmemiþ nesir çýktý Emmoðlu.

Hepsini boþ verdim, beni korkutan,
Hiçbir tahmininde olmadý tutan.
Yenilmez dediðin soylu komutan,
Yad ellerde esir çýktý Emmoðlu.

Seyit Osman AKYÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: