Biliyormusun, hep düþünüyorum. Seni / bizi... Sanki, depremzede yüreðim. Dökülmüþ duvarlý yýkýlmýþ can evim... Anahtarý kayýp kalbimin. Umutsuzluk deryasýnda bir ben birde sen, Kahrýmdan ölecek gibiyim !
Cennetimin kapýlarý kapanmýþ, Toz duman içinde ümitlerim. Köhne köþede sevgim ! Serseri düþüncelerim... Emanet duygulara gebe. Bu benmiyim !
Çýkmaz sokaktý sana olan sonsuzluðum, Sana ait kurduðum tüm hayaller. Týkanýp kalmýþlýðýmda, sen ve senli ümitlerim. Çare; girdabýn etrafýnda dönüyor,
Yolun sonu onu ( ecel ) gösteriyor. Bir ayaðým kal diyor, diðeri git ! Zaten ben ölmüþ gibiyim. Acaba... Ölmelimiyim ?
---------------------------------------BÜLENTCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
bulentcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.