Ayrılık Ne Bela Şeymiş

Ayrýlýk Ne Bela Þeymiþ

Paramparça oldu þu garip gönlüm;
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ.
Kopuverdi ince dalýndan gülüm,
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ.

Benim anlatacak bir hikayem var,
Bunu ancak sevip ayrýlan anlar.
Yârsiz dolaþýr mý damarda kanlar?
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ.

Çekik elâ gözlüm boylu posluydu,
Vedasýz gitmesi baya bi koydu.
Her þeye çareydi, tesellim oydu,
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ

Alýp baþý gitsin diye mi kâlbe
Girdin ha vicdansýz? Bak þu sebebe!
Bu gerçekle gözüm oynar körebe,
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ.

Sevda rüzgarlarý savurdu beni,
Güzele raslattý hep yeni yeni.
Gözüm seçiciydi, bilsen özeni,
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ.

Bir gün geri gelsen, hayýr mý derim?
Çoktan biliyordun, bellidir yerim.
Gittiðinden beri ne bir þey yerim,
Meðerse ayrýlýk ne bela þeymiþ.

24.03.2017

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: