Canýmýn özü ;
Varsýn fýtrat bize izin vermesin ,
Varsýn kader bizi çarmýha gersin.
Sesinle, nefesinle ,
Ruhumuzda ki sevgi eþþizdir benim için..
Mesafeler ötesi ,
Beyaz bir þehrin ücra köþesindesin,
Bil ki gölgendeyim.
Çýnar aðacýn dalýna as yazmamý.
Bir dilek dile bizim için .
Olur mu sevgi daðým..??
Ben burada dualar ederim.
Bir gün okuyacaðýn günü düþleyerek yazýyorum yine.
Son nefesime kadar da yazacaðým.
Sukutun çýðlýklarýn da kafeste çýrpýnýrým.
Bulutlu gözlerimle çimlendiriyorum mavi düþlerimi.
Hasretinin damlalarý yanaðýmda yazýyorum .
Ahh benim aziz zarif yarim,
Bekleyiþlerinin sabrýna hayraným.
Ne çok çareler bulurdun çaresizliklerime.
Þimdi bir umuda vakit az kaldý.
Korkularým nefesini tutuyor,
Yaný baþýmda nöbetteler sanki.
Seni sensiz yaþamak kolay mý sanýrsýn hasretlim.
Ruhum daralýyor , dayanýlmazlardayým .
Hasretinden yandýkça çoðalan hardayým.
// Gel,
ben gelemesem de sen gel ,
ölüm her an.
Gel,
Ellerim avuçlarýn da yansýn.
Yüzüm al al olup,
Utangaçlýðm yok olsun.
Tenim teninde gül açsýn .
Gel !
Öyle bir gel kii,
O gün Ýstanbul bizim olsun.
Daha ne duruyorsun..//
Senin kadar güzel yazamasam da küçük bir þiir le son veriyorum.
Þimdi çýkmam gerek.
Unutma ki,
Kalbimin atýþlarýndasýn hasretlim,
Esintin
( devam edecek)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.