Zaman, Ayaklarýmýn altýndan kayan; Tane tane toz, "Tanecik, bir tanecik, iki tanecik: Seviyor, sevmiyor, nefret ediyor, Kin kusup, öfke duyuyor, Duyuyor mu acaba, Çýnlamasýn kulaklarý, anlamaz!" Bende, karanlýktan baþka bir þey yok, Kuruntudan, Gürültüden baþka bir þey yok, Yazýp yazmadýðýný bilmediðim kalem, Sayfalarým hep boþ, Kareli defterim, Matematiksiz hayallerimle dolu, Yani... galiba... Unuttuðum þiirlerimden baþka bir þey yok.
Gamsýz der bazýlarý bana, Soluk perdeler gibi nefessizim, Camsýz pencereler gibi, Penceresiz evler, Kimseye ev olmayan topraklar gibi, Hiçbir þeysiz dünyalar gibiyim; Boþ... Ya karanlýkta yoksa! Bende yokluktan baþka bir þey yok. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.