Yine karardý gökyüzü,yine karardý içim gibi... Hep bu saatlerde özler oldum hayallerimi ve hep bu saatlerde yazarým yýkýlan hayallerimin hikayelerini. Ve ben hep bu zaman diliminde özlüyorum en sevdiklerimi.Gecenin kasvetinden midir bilmem gündüz biriktirdiðim bütün harfler,kelimeden cümleye cümleden geceye,geceden de içime dökülmek için mücadele eder.Ve ben en çok bu saatlerde özlerim sevdiklerimi. Ne zaman farkýna varsam gökyüzünün maviden siyaha geçiþini o zaman farkýma varýyorum tekil yalnýzlýktan çoðul yalnýzlýða gecisimin. Korkar oldum bazý geceler ýþýðý kapatmaktan,lakin korkum deðildir karanlýktan benim korkum kendi karamsarligimdan. Belki de umut gökyüzündedir,gökle yüz arasýndaki mavide,maviyle yaradan arasýndaki mesafededir. Allah hepimize hayýrlý bir gökyüzü ve hayýrlý maviler nasip etsin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
doğan şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.